12.
1. mai 2010
På en snøkvit 1. mai i 2010
går tankan tilbake i tid.
Då arbeidsfolk kjempa førr jobb og brød.
Det va ikke greit når familian lei nød.
I dag står flaggstengen naken.
Førr å bruke Nordahl Grieg sine ord:
"Vi har det førr godt, det e saken.
Det bugne av overflod på vårres bord."
Vi ha mista en masse på ferden,
det som førte tel velstand førr oss.
Ungdommen leve i sin eventyrverden,
og veit ikke ka det betyr å slåss.
Det å slåss for arbeidstid og velferd,
va kverdagen førr mange den gang.
Trusla om vold med gevær og sverd,
blei svart med samhold og sang.
l. mai dagen e setta tel side,
når statussymbolan tas fram.
Noe e det blidd andre tide.
Egoismen går førre, og det e ei skam.
Eg minnes mitt første l. mai-tog
i nittenførtiseks. Då va eg tretten år.
Då skjønte eg at det måtte kraftig lut,
førr at arbeidsfolk sko få betre kår.
Alt det e historie, og vi ha fådd det godt.
Det kosta kamp, men den førte tel seier.
Frihetas forpost ser man ennå omrisset av,
selv om mange i dag e på ville veier.
Tel slutt vil eg takke dem som sto på,
og kjempa teltross førr spontanes ord.
Dem tente en brann selv om dem va få,
de glørne som ulma gjorde ilden stor.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar